Početkom septembra 1952. godine Savski most je bio zatvoren za saobraćaj zbog obnove, pa se u Zemun iz Beograda i natrag išlo brodom ili autobusima koji su dolazili do mosta, a putnici su ga zatim prelazili pešice.
Tog kobnog 9. septembra most je bio zatvoren i za pešake, pa je brodska linija Beograd-Zemun bila znatno opterećenija. Liniju su opskrbljivali brodovi “Zagreb” i “Niš” kapaciteta za 60 ljudi.
Brod “Niš” je krenuo put Zemuna u 13:07 sa blizu 150 putnika. Kapetan Ferdinand Nobilo je krenuo ranije kako bi sprečio da se ukrca još ljudi. Do ušća Save u Dunav brod je doplovio normalno, a onda su ga zahvatili jak vetar, kiša i grad. Vetar je duvao brzinom od 100km/h, tako da se brod prevrnuo već u 13:12 i za 3 minuta se našao na dnu reke.
Većina putnika je u trenutku nesreće bilo zarobljeno u utrobi broda, jer su se sklonili od kiše i vetra. Poginulo je zvanično 126 osoba.
Na mesto nesreće je oko 15:00 izašla ekipa lekara sa VMA, kao i ministar policije Aleksandar Ranković, sa članovima Vlade Jovanom Veselinovim i Slobodanom Penezićem Krcunom. Vlada FNRJ proglasila je trodnevnu žalost, a kao glavni uzrok nesreće proglašena je “viša sila”.
Među nastradalima je bio i Dragutin Tot, trgovac iz Zemuna čiji ostaci danas počivaju na Zemunskom groblju u Beogradu.