Večnost 
Tokom posete Novom groblju u Beogradu 21. aprila ove godine naišli smo na zanimljiv nadgrobni spomenik u obliku pravoslavnog krsta koji u sredini s prednje strane ima ovalnu fotografiju mladog očešljanog, uniformisanog oficira s urednim brkovima i vrlo kratkom bradicom, dok sa zadnje strane ima pravougaonu fotografiju istog tog mladića u uniformi sa kapom u desnoj ruci i oficirskom sabljom u levoj, samo sa brčićima.
Natpis na nadgrobniku je izrazito izlizan i bilo ga je skoro nemoguće protumačiti, ali smo nakon malo istraživanja u odnosu na broj parcele i susedna grobna mesta utvrdili da je u pitanju nadgrobnik Milana M. Gagovića. Nakon dodatnog istraživanja o liku i delu ovog mladića, naišli smo na njegovu vrlo interesantnu, ali i nesrećnu sudbinu.
Godine pre Zavere
Milan M. Gagović je rođen 1874. godine u okolini Užica. Godine 1894. primljen je u nižu školu vojne akademije kao redovni pitomac, а 1897. godine bio je vodnik IV pešadijskog puka „Stevan Nemanja“, sa činom potporučnika. Godine 1899. određen je za nastavnika u pešadijskoj podoficirskoj školi, da bi 10. oktobra 1900. godine bio primljen za slušaoca više škole vojne Akademije sa činom pešadijskog poručnika. U oktobru 1902. godine postavljen je za vršioca dužnosti komandira 4. čete 3. bataljona XII pešadijskog puka „Cara Lazara“.
Sudbonosne 1903. godine, prema istraživanju dr Aleksandra V. Savića, urednika „Istorijske baštine“, časopisa koji izdaje Istorijski arhiv u Užicu, poručnik Gagović se na poziv svog rođaka Vlada Blagojevića našao u maju u Beogradu da mu bude dever na svadbi. U rano jutro 29. maja 1903. godine grupa oficira spremala je zaveru da se ubiju tadašnji kralj Aleksandar Obrenović i kraljica Draga na dvoru, što je događaj koji je poznat kao Majski prevrat. Deo zaverenika uputio se ka dvoru, dok je ostatak krenuo da zauzme druge značajne objekte poput telefonske i telegrafske centrale. Jedan deo zaverenika je držao kuće tadašnjih ministara i generala odanih kraljevskom paru pod prismotrom.
Učesnik, ali ne i zaverenik
Kuća komandanta Dunavske divizije Dimitrija Nikolića Dimke bila je jedna od onih pod prismotrom i planirano je da Dimka bude pritvoren i pošteđen, ali je uspeo sporednim izlazom da izmane i odjuri ka vojnom logoru na Banjicu da naredi uzbunu. Na Banjici mu je telefonskim putem javljeno da je kraljevski par mrtav i da je rezrešen dužnosti, ali je pukovnik Nikolić zatražio da mu tu informaciju da čovek od poverenja, potpukovnik Ljubomir Milić.
Potpukovnik Milić je bio učesnik zavere i pošao je na Banjicu sa zadatkom da razoruža Nikolića, za šta mu se pridružio mlađi oficir kapetan Milan F. Petrović, školski drug Milana M. Gagovića. Gagović ih je usput sreo i pridružio im se. Na Banjici je vojni logor bio u pripravnosti, a divizion okružen oružanim podoficirima. Kada je Milić stigao, Nikolić je zahtevao da budu nasamo, čemu su se usprotivili mlađi oficiri Petrović i Gagović koji su pripucali i ranili Nikolića, nakon čega su ih upucali naoružani podoficiri. Potpukovnik Milić je nepovređen preuzeo komandu nad divizijom.
Budući da je na Banjici bilo i topova veruje se da je žrtva koju su Petrović i Gagović prineli bila sudbonosna za sprečavanje većeg građanskog sukoba i krvoprolića. Milan F. Petrović je stradao na licu mesta, dok je Milan M. Gagović podlegao ranama u vojnoj bolnici 2. juna 1903. godine.
Autor
